สถานีอนามัยบ้านร่ำเปิง

 

ข้อมูลทั่วไป

สภาพพื้นฐาน โดยภูมิศาสตร์ สถานีอนามัยบ้านร่ำเปิง ตั้งอยู่ที่หมู่ 6  บ้านร่ำเปิง  ตำบลขี้เหล็ก  อำเภอแม่แตง  จังหวัดเชียงใหม่  กิโลเมตรที่ 32  ของทางหลวงแผ่นดินที่ 107 (ถนนเชียงใหม่ – ฝาง) อยู่ในเครือข่ายของโรงพยาบาลนครพิงค์
ทิศเหนือ      ติดต่อกับ      ตำบลสันมหาพน ,ตำบลบ้านช้าง
ทิศตะวันออก  ติดต่อกับ      อำเภอสันทราย
ทิศใต้         ติดต่อกับ      อำเภอแม่ริม
ทิศตะวันตก   ติดต่อกับ      ตำบลสบเปิง และตำบลสันป่ายาง

บริบทของพื้นที่

จากการที่ประชากรในตำบลขี้เหล็ก  อำเภอแม่แตง ได้ประสบปัญหาด้านการอนามัยแม่และเด็กที่มีอัตรา การตายของมารดาและทารกสูงมากในขณะนั้น  ซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ของการสาธารณสุขทั่วประเทศ  ทางคณะกรรมการสภาตำบลขี้เหล็กและครูใหญ่โรงเรียนบ้านร่ำเปิง ตำบลขี้เหล็ก อำเภอแม่แตง จึงได้ร่วมกันจัดที่ดินบริเวณเนินลาดชันพื้นที่เขตป่าสงวนของตำบลขี้เหล็ก  ซึ่งตั้งอยู่ที่บ้านร่ำเปิง  หมู่ที่ 6  มีพื้นที่ 4 ไร่ 1 งาน 10 ตารางวา  อยู่ทางด้านตะวันตกของถนนเชียงใหม่-ฝาง  ห่างจากจังหวัดเชียงใหม่ 32 กิโลเมตร  และห่างจากที่ว่าการอำเภอแม่แตง  8 กิโลเมตร  ให้แก่กระทรวงสาธารณสุข โดยผ่าน ทางอนามัยอำเภอแม่แตง เพื่อการจัดสร้างสำนักงานผดุงครรภ์ขึ้นในปี พ.ศ.2502 มี เจ้าหน้าที่ปฏิบัติงาน 1 คน เรียกว่า “นางผดุงครรภ์” ทำการให้การบริการด้านอนามัยแม่และเด็กแก่ประชาชนตำบลขี้เหล็ก และบริเวณใกล้เคียง
พ.ศ.2512      ได้รับงบประมาณซ่อมแซมสำนักงาน พร้อมทั้งได้เริ่มดำเนินการศูนย์       โภชนาการเด็ก
พ.ศ.2524      ได้ยกฐานะขึ้นเป็นสถานีอนามัยประจำตำบลขี้เหล็ก และมีเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานอยู่ 2 คน
พ.ศ.2526      ได้รับคัดเลือกให้เป็นสถานีอนามัยดีเด่นของเขตภาค 5 จากสภาสังคมสงเคราะห์ แห่งประเทศไทย
พ.ศ.2528      ได้รับงบประมาณสร้างอาคารสถานีอนามัยแทนอาคารหลังเก่าที่ชำรุดทรุดโทรมมาก  โดยเริ่มทำการก่อสร้างเดือน ตุลาคม 2529  โดยคณะกรรมการสภาตำบล คปต.  อสม.  ผสส.  ตลอดจนราษฏรในตำบลขี้เหล็กร่วมกันจัดทำบุญฉลองอาคารสถานีอนามัยหลังใหม่
พ.ศ.2530      ได้รับอัตรากำลังใหม่ ให้เพิ่มเป็น 3 อัตรามีเจ้าหน้าปฏิบัติงาน 3 คน
พ.ศ.2536      ได้รับงบประมาณในการต่อเติมตัวอาคารด้านล่าง งบประมาณจากกระทรวงสาธารณสุข
พ.ศ.2537      ได้รับงบประมาณในการก่อสร้างบ้านพัก 1 หลัง จากกระทรวงสาธารณสุข
พ.ศ.2546      ได้รับงบประมาณต่อเติมสำนักงานชั้นล่างเพิ่มจากที่มีอยู่ เพื่อความสะดวกของผู้ป่วย ในการรับบริการ จากโรงพยาบาลนครพิงค์

ภูมิประเทศ

ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่ป่าไม้ ประมาณ 65  % และเป็นพื้นที่ราบ เพาะปลูกประมาณ 35 %

สภาพเศรษฐกิจ

 อาชีพของประชากร  โดยเรียงลำดับจากมาที่สุดไปหาน้อยที่สุด

ธุรกิจในเขตพื้นที่รับผิดชอบ

-ปั๊มน้ำมันและก๊าซ     5 แห่ง
-โรงงานอุตสาหกรรม   3 แห่ง
-โรงสีข้าว              1 แห่ง
-โรงงานผลิตน้ำดื่ม     3 แห่ง
-ร้านค้าทั่วไป         40 แห่ง

สภาพทางสังคม

1. การศึกษา
- โรงเรียนประถมศึกษา/มัธยม ขยายโอกาส 4 แห่ง
- ที่อ่านหนังสือพิมพ์  10 แห่ง
2. สถาบันและองค์กรทางศาสนา
-วัด/สำนักสงฆ์  12 แห่ง
3. สถานพยาบาลของเอกชน(คลินิกแพทย์)
- คลินิกเอกชน        4 แห่ง
- ร้านขายยาโดยเภสัช       4 แห่ง
4. ความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน
- สถานีตำรวจ (ตู้ยามตำรวจ)  2 แห่ง
5. กีฬา นันทนาการ/พักผ่อน
-ลานกีฬาอเนกประสงค์  4 แห่ง
-สนามฟุตบอล           4 แห่ง
-สนามบาสเก็ตบอล      2 แห่ง
-สนามตะกร้อ           5 แห่ง
-สวนสาธารณะ          1 แห่ง

การบริหารพื้นฐาน

1. การคมนาคม/จราจร
1.1 ถนน จำนวน 138 สาย ใช้การได้ดี 106 สาย ต้องปรับปรุง 32 สาย
- ถนนคอนกรีต 51 สาย ใช้การได้ 50 สายต้องปรับปรุง 1 สาย
- ถนนลาดยางแอสฟัลท์ติก จำนวน 8 สาย
- ถนนลูกรัง  จำนวน 79 สาย ใช้การได้ 8 สาย ต้องปรับปรุง 31 สาย
1.2 ทางแยกของถนนสายหลักแยกไปอำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน  จำนวน 2 สาย

2. การประปา
2.1 ครัวเรือนที่ใช้น้ำประปา  จำนวน 1,059  หลังคาเรือน
2.2 หน่วยงานเจ้าของกิจการประปา คือ คณะกรรมการบริหารประปาหมู่บ้าน

3. การไฟฟ้า
3.1 หมู่บ้านที่ใช้ไฟฟ้าเข้าถึง  10 หมู่บ้าน
3.2 ประชากรที่ใช้ไฟฟ้า  1,605 ครัวเรือน
3.3  ไฟฟ้าสาธารณะ  74 จุด

4. แหล่งน้ำ
4.1 แหล่งน้ำธรรมชาติ
- หนองบึง   7 แห่ง
- คลอง ลำธาร  ห้วย   6 สาย
4.2 แหล่งน้ำที่สร้างขึ้น
- เขื่อน /ฝาย    7 แห่ง
- สระน้ำ    15 แห่ง
- บ่อน้ำ  367  แห่ง  ( มีน้ำใช้ตลอดปี  310 แห่ง )
- ถังเก็บน้ำฝน  45  แห่ง

จุดเด่นของพื้นที่

มีสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญ  ดังนี้

ผลผลิต/ผลิภัณฑ์ที่สำคัญของตำบล

ด้านวัฒนธรรม จารีต ประเพณีและภูมิปัญญาท้องถิ่น
การปกครอง คุ้มครอง ควบคุม ดูแลรักษาโบราณสถาน โบราณวัตถุ พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติได้แก่
-โครงการส่งเสริมอนุรักษ์วัฒนธรรมประเพณีอันดีงาม  กิจกรรมทางศาสนา และสนับสนุนภูมิปัญญาในท้องถิ่น
- การแพทย์แผนไทยและการแพทย์พื้นบ้าน